امان از آتش جهنم
مى خواهم به واسطه حمل فقه آل محمد (صلى الله علیه وآله) و احادیث اهل بیت (علیهم السلام)،دست هایم از آتش جهنم در امان باشد
فقیه مقدس، میرزاى تبریزى (قدس سره) معمولاً جهت درس، «وسائل الشیعه»، مرحوم شیخ حر عاملى (قدس سره) و کتاب «عروة الوثقى»، مرحوم سید یزدى (قدس سره) را با خود حمل مى کردند.
فاضل محترم، حجت الاسلام شیخ غلامحسین فشارکى مى گوید: صبح، قبل از درس مرحوم میرزا(قدس سره) به دفتر آمدم، مرحوم میرزا(قدس سره)هنوز به جلسه درس تشریف نبرده بودند. با ایشان جهت رفتن به درس همراه شدم، وقتى مى خواستند درب اتاق خود را ببندند، مشاهده کردم که در دست مرحوم میرزا کتاب است و به سختى مى توانند قفل درب اتاق را ببندند. کتاب ها را از دست مرحوم میرزا (قدس سره)گرفتم و آقا درب را به آهستگى بستند، بعد مرحوم میرزا (قدس سره)به من فرمودند: «کتاب ها را به من برگردانید!» گفتم: «آقا! دست من باشد، سنگین است» مسجد اعظم به شما تحویل خواهم داد.» ناگهان دیدم مرحوم میرزا(قدس سره)فرمود: «کتاب ها را بدهید. این دو کتاب، یکى فقه آل محمد (صلى الله علیه وآله) و دیگرى احادیث اهل بیت (علیهم السلام)است. مى خواهم آنها را با دست هاى خود حمل کنم که دست هایم از آتش جهنم در امان باشند». آن گاه شروع کردند به اشک ریختن و این حرف آقا سخت در من اثر گذاشت و همیشه این جمله مرحوم میرزا(قدس سره) را تکرار مى کنم که فرمود، یکى فقه آل محمد(صلى الله علیه وآله) و دیگرى احادیث اهل بیت(علیهم السلام)است.

منبع:fa.tabrizi.org

حجت الاسلام والمسلمین شیخ نورى مى‏گوید: یکى از طلاب آذربایجان به من نقل کرد که: یک روز میرزاى تبریزى‏ قدس سره را قبل از نماز صبح دیدم که به طرف حرم حرکت مى‏کنند و تنها هستند. خیلى این صحنه مرا تحت تأثیر قرار داد. تصمیم گرفتم چند روزى صبح ها با قدم زدن پشت سر مرحوم میرزاقدس سره وى را همراهى کنم.

روز سوم کنجکاو شدم که مرحوم میرزاقدس سره چه چیزى را با خود زمزمه مى‏ کند. خودم را از پشت سر به میرزا قدس سره نزدیک کردم و شنیدم که کلماتى را به زبان آذرى زیر لب مى ‏گویند. سعى کردم گوش بدهم چه مى‏گویند. ناگهان دیدم خطاب به امام زمان‏علیه السلام کرده و با آن امام زمزمه مى‏کند و با صداى حزین مى‏گوید: اى مولا و مقتداى من! اى سرور و آقاى من! همان گونه که مرحوم علامه امینى‏ قدس سره در مقابل ضریح حرم امیرالمؤمنین على بن ابى‏طالب‏ علیه السلام مى ‏ایستاد و خود را عبد و بنده مخلص و کوچک شما خطاب مى‏ کرد، من هم خود را بنده ناچیز و فقیر مخلص و کوچک شما مى‏دانم. عنایتى کنید و توفیق دهید این مسئولیتى که بر دوش داریم را به نحو احسن انجام دهیم، اى امام زمان علیه السلام! عنایتى بنمایید. این شخص مى‏گوید: این کلمات مرحوم میرزا قدس سره سخت در من اثر گذاشت که چگونه نیمه شب پیر ولاء با امام زمان‏ قدس سره زمزمه مى‏ کند و با وجود مقام والا و احترامى که در حوزه، خود را ناچیز شمرده و با خشوع و خضوع طلب عنایت مى‏کند، یادش گرامى و راهش پر رهرو باشد.

برگرفته از کتاب درسهایی از استاد الفقهاء و المجتهدین میرزا جواد تبریزی (ره)

منبع:fa.tabrizi.org

خطیب شهیر حجت الاسلام شیخ حیدر مولى مى‏گوید: بعد از زیارت عتبات مقدسه به قم مشرف شدم و با توجه به موضع شجاعانه مرحوم میرزاقدس سره در قضیه دفاع از حضرت زهراعلیها السلام تصمیم گرفتم خدمت ایشان برسم، از این رو در دفتر معظم له حاضر شده و با استقبال گرم مواجه شدم. مرحوم میرزاقدس سره همین که فهمید من از روحانیون لبنانى و از خادمان منبر امام حسین‏ علیه السلام مى‏باشم، مرا در آغوش گرفت و از وضعیت عراق و به خصوص عتبات سؤال کردند که زیارت شما چگونه بود و چه مشاهده کردى. سفر خود را براى ایشان تشریح کردم و گفتم که توفیق یافتم که به سرداب حرم »ابوالفضل العباس‏ علیه السلام« داخل شوم و منظره عجیبى مشاهده کردم. همین که این حرف را زدم، دیدم مرحوم میرزاقدس سره چهره‏اش عوض شد و اشک در چشمانشان جمع گردید و خیره شدند که بینند چه چیزى را مشاهده کردم. براى مرحوم میرزا (قدس سره) نقل کردم که وارد سرداب شدم وآب دور قبر مطهر را فرا گرفته بود، قبر مطهر حضرت ابوالفضل العباس‏ علیه السلام درون آب پنهان شده بود، به سقف نگاه کردم، دیدم سقف هیچ گونه استحکامى ندارد، ولیکن به برکت وجود آن امام فداکار حرم مطهر حضرت ابوالفضل ‏علیه السلام استوار، ثابت وپابرجا است.
ناگهان دیدم مرحوم میرزاقدس سره اختیار خود را از دست داد و شروع به گریه کرد؛ به طورى که ترسیدم حالشان دگرگون شود. در فکر فرو رفتند و آن قدر منقلب شدند که به نظر مى‏رسید صحنه مقابل چشم ایشان مجسم شده است. در سیماى این مرجع راحل حبّ اهل‏بیت‏ علیهم السلام موج مى‏زد، در عشق زیارت مى‏سوخت و اشک ها را پاک مى‏کرد و مى‏فرمود: حضرت ابوالفضل‏ علیه السلام چه فداکارى‏ها کرد؛ به آن حضرت توسّل کنید که حلّال مشکلات است. به تمام معنا دین را یارى کرد و با فداکارى او در کربلا امام حسین‏ علیه السلام هیچ گاه احساس تنهایى نمى‏کرد تا اینکه فرمود: »یا حُسین اَدْرِکْ اَخاک«، آن گاه میرزا (قدس سره) شروع به اشک ریختن کرد و آرزوى خود را براى زیارت ابراز کرد و فرمود: ایّامى که ما نجف بودیم، هر شب جمعه موفق مى‏شدیم به زیارت امام حسین‏ علیه السلام و ابوالفضل العباس‏ علیه السلام نائل شویم؛ ولیکن الان این توفیق از ما سلب شده است. آرزو دارم به نجف برگردم و در کنار قبر ائمه ‏علیهم السلام درد دل کنم. اما مرحوم میرزاقدس سره به دلیل وضعیت امنیتى عراق تا هنگام وفات موفّق به سفر به عتبات نشدند، ایشان مصداق بارز عشق به اهل بیت ‏علیهم السلام بوده و سربازى مخلص و فداکار و آماده براى آن خاندان بودند و تا آخرین لحظات از مبانى حقّه تشیّع و مسلّمات مذهب دفاع کردند و در مقابل مشرکین ایستادند.

منبع:fa.tabrizi.org  

مرحوم میرزا(قدس سره) و کمک به متوسّل به حضرت معصومه(علیها السلام)
حجت الاسلام والمسلمین داوود محقق به نقل از یکى از طلاب حوزه علمیه قم مى گوید: «روزى جهت معالجه، عزم سفر به تهران داشتم. فقط دوازده هزار تومان پول از شهریه مانده بود. صبح قبل از اذان صبح به حرم رفتم و بعد از خواندن نماز فکر این بودم که از چه طریق و از چه راهى از کسى قرض بگیرم، به همین جهت، صبح به حرم رفتم تا بتوانم یک نفر آشنا پیدا کنم. متأسفانه در داخل حرم آشنایى پیدا نکردم. کنار ضریح بى بى، حضرت معصومه (علیها السلام)رفتم و از او کمک خواستم. گفتم: بى بى! تو عنایتى کن و به فریاد ما برس. به هر حال نا امید از حرم خارج شده و در نزدیک مدرسه «خان» منتظر ماشین ایستادم. آن گاه مشاهده کردم که فقیه مقدس، مرحوم میرزا جواد تبریزى (قدس سره) از بازارچه کنار مدرسه خان (گذرخان) خارج شد و مرا صدا زد و یک بسته اسکناس به من داد و گفت: «اى شیخ! این مبلغ متعلق به تو مى باشد.» مبلغ را شمردم، دیدم براى سفرم کافى مى باشد. بسیار خوشحال شدم و سخت منقلب گشتم که چگونه بى بى، حضرت معصومه(علیها السلام) به فکر ما مى باشد. سرانجام با خوشحالى همسر و بچه ام را برداشتم و جهت معالجه به سمت تهران حرکت کردم. هیچ گاه این تفضل حضرت معصومه(علیها السلام)را که به واسطه مخلص درگاهشان صورت گرفت فراموش نمى کنم. رحلت این عالم ربانى بر قاطبه مردم مخلص و ولایى; به خصوص حوزه هاى علمیه ضربه بزرگى بود و هر چه مى گذرد، شخصیت این عالم جلیل القدر در قلب مردم بیشتر جاى مى گیرد ولیکن افسوس که او اکنون میان ما نیست!

استحضار و تسلّط بر مسائل و مبانى فقهى ویژگى درسى و علمى میرزاى تبریزى(قدس سره)

حجت الاسلام والمسلمین شیخ حسنعلى خزائلى مى گوید:
وى از قدرت تبیین و تفهیم مطالب و رد و اثبات آن برخوردار بودند. به خاطر حافظه قوى و کثرت ممارست و مداومت در بحث و تدریس و عنایات پروردگار، پاسخ هر مطلب را حاضر داشتند.

ژرف اندیشى
استاد تبریزى در بیان مسائل و ریشه یابى مباحث دقیق و عمیق بود با پرهیز از زوائد به عمق مباحث و لایه هاى زیرین آن مى رسید و شنونده را سرگردان نمى گذاشت.

بر هر مسلمانى لازم است در تمام دوران عمر برنامه خود را طبق موازین و احکام دین مبین اسلام تنظیم نماید از قبیل تحصیل علم، کار، عبادت، انجام واجبات، فراگیرى احکام دین، اخلاق و تهذیب نفس زمانى هم براى امور حلال دنیا قرار دهد. گفتنى است طالب علم با برخوردارى از استعداد مناسب، استاد خوب رعایت تقوا، تلاش و پرهیز از تشییع اوقات ان شاء الله به موفقیت نائل مى گردد.
سعى کنید یاد خداوند متعال و قیامت را در دل خود زنده بدارید و از معاشرت با اشخاص و دوستان ناشایست و کارهایى که دل را سیاه و سلب توفیق مى کند و از مجالس معصیت اجتناب نمایید. با دورى از گناه و عمل به وظائف شرعیه که در رساله عملیه ذکر شده است، رضایت پروردگار حاصل خواهد شد. محاسبه اعمال را حتى المقدور سرلوحه و خاتمه اعمال خود قرار دهید با تلاش در راه تحصیل و توکل به خداوند متعال و توسل به ائمه اطهار(علیهم السلام) از جوانى و سرمایه زودگذر عمر مراقبت نمائید و فرصت ها را غنیمت شمارید.
سفارش به رعایت تقوا و نمازها، خصوصاض نماز اول وقت که نقش اساسى در توفیق انسان دارد.
طلاب عزیز به دنبال استادى بروید که از علم و عمل او درس بگیرید. از حضور در مجالسى که خدا را از یاد انسان مى برد اجتناب کنند، قصدتان در تحصیلات خدمت به دین و مذهب حقه بر حق تشیع باشد.
بینش سیاسى را هم با فراگیرى از اهل خبره متدین و با تجربه مى توان به دست آورد، به صورتى که دین قربانى سیاست نشود.
براى ارتقاء معنویت و استفاده از مطالب اخلاقى و تهذیب نفس به معراج السعادة مرحوم نراقى که مرحوم شیخ قمى آن را خلاصه کرده اند و به منابع ادعیه رجوع کنید. مهج الدعوات، مصباح الزائر، اقبال الاعمال مرحوم سید بن طاووس، مصباح المتهجد مرحوم شیخ طوسى، المصباح والبلد الأمین مرحوم کفعمى، مفاتیح الجنان مرحوم شیخ عباس قمى و زاد المعاد مرحوم مجلسى. و هر کتابى که در جهت نیل به کمال و توفیق در تحصیل مؤثر است از اهلش سؤال کنید.

معروف بود وقتى که فقیه اهل بیت، میرزاى تبریزى قدس سره در مجلس روضه حاضر مى شدند به شدّت گریه مى کردند؛ به طورى که تأثیر عجیبى بر حاضرین در آن مجلس مى گذاشت و طلّاب، به خصوص طلّاب جوان غرق در چهره ى نورانى این فقیه مى شدند که چگونه در مصایب اهل بیت (علیهم السلام) همچون ابر بهارى اشک مى ریزند. و این جاى تعجّب ندارد که دلسوخته اى در فراق محبوبش نه تنها اشک، بلکه خون بگرید، محبوبى که نه تنها در قلب آدمیان عاشق، بلکه در قلب تمام مخلوقات عالم هستى جایى به خود اختصاص داده، به وسعت آسمان ها که حتى جن و انس، دیو و دد بر حسین (علیه السلام) مى گریند، این نه صرف ادعاست که شیخ الائمة، رئیس مذهب فرمود: »بَکَتِ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ وَ الطَّیْرُ وَ الْوَحْشُ عَلَى الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیّ (علیه السلام) حَتَّى ذَرَفَتْ (۱۳) دُمُوعُهَا« (۱۴) .
مرحوم میرزا (قدس سره) با توجّه به عشق و علاقه به گریه کردن در مصایب خاندان ختم الرسل صلى الله علیه وآله، همیشه به فرزند خود مى فرمودند: به منبرى ها بگویید بیشتر روضه بخوانند. ایشان عاشق روضه ى اهل بیت (علیهم السلام) بودند و با کمال تواضع با آن دستمال سیاهى که وصیّت کرده بود در قبر همراهشان دفن شود، اشک هاى خود را پاک مى کردند و با آن حالت ملکوتى، فانى در حب اهل بیت (علیهم السلام) مى شدند و در مظلومیت آنان به شدت اشک مى ریختند و علاوه بر آنکه خود گریه شدید مى کردند توجه داشتند که حاضرین هم حالت بکاء به خود بگیرند و اگر مشاهده مى کردند کسى بى تفاوت نشسته است یا خود تذکر مى دادند یا به دیگران اشاره مى کردند که تذکر دهید، دوست داشتند مجلس روضه به طول انجامد و هر پنج شنبه صبح ها مجلس عزا در دفتر اقامه مى کردند و خود عاشقانه در آن شرکت مى کردند و به مقام والاى اهل بیت (علیهم السلام) عرض ادب داشتند.

قداست قضایاى سید الشهداء (علیه السلام) در نزد مرحوم میرزا (قدس سره)

فقیه مقدّس، میرزاى تبریزى قدس سره در حفظ شعائر سالار شهیدان، امام حسین (علیه السلام) سخت تلاش مى کردند و همواره مقابل شبهات ایستادگى کرده و با افراد شبهه افکن با صراحت و شجاعت مقابله مى نمودند. بعداز سقوط حکومت عراق و کشتار مردم مظلوم شیعه توسط »وهابیون« در داخل عراق، همواره از مرحوم میرزا قدس سره در خصوص سفر به کربلا و بعضى عزادارى ها سؤال مى شد) آنان که این سؤال ها را مطرح مى کردند، انتظار داشتند مرحوم میرزا قدس سره سفر به کربلا با آن وضعیت موجود، و انجام بعضى مراسم را تحریم کنند) . امّا مرحوم میرزا قدس سره با کمال اخلاص وفروتنى در جواب سؤال کنندگان مى فرمود: »من در دستگاه سیدالشهداء) امام حسین علیه السلام (دخالت نمى کنم، دخالت در این امور جرأت مى خواهد که من آن جرأت را ندارم. هر گفتارى، فردا در نزد پروردگار جواب مى خواهد و من توان جوابگویى را ندارم.