آقاى حاج کریم رهبر سعادتى برادر کوچک فقیه مقدس، مرحوم میرزا جواد تبریزى (قدس سره) مى گوید: عمر مرحوم میرزا جواد تبریزى (قدس سره)بیش از بیست و دو سال نبود که جهت دیدار از والدین خود از قم به تبریز آمدند و در خانه در حال گفتگو بودیم که درب خانه زده شد. عده اى از اهالى محل از مسجد آمده بودند و اصرار داشتند که مرحوم میرزا (قدس سره)تشریف بیاورند مسجد و در آن جا سخنرانى نمایند. مرحوم میرزا (قدس سره)از آنان عذر خواست; لکن آنان اصرار کرده و نهایتاً مرحوم میرزا (قدس سره)قبول کردند. و بر منبر رفته و وعظ و خطابه را شروع کردند جوانى ۲۲ ساله با آن سیماى ملکوتى آن چنان کلمات را اداء مى کردند که شنونده اى را میخکوب مى کرد. او در سخنرانى از فضائل اهل بیت(علیهم السلام) گفت. از کمال و اخلاق صحبت کرد و با کمال تواضع و فروتنى مردم را به سوى سعادت اخروى راهنمائى مى کرد. با این سخنرانى مرحوم میرزا(قدس سره) آنچنان در دل مردم جاى گرفت که برادر مرحوم میرزا (قدس سره)مى گوید: هنوز لذت آن لحظه ها را احساس مى کنم که با چه شوقى خطابه مى خواند و مردم را جهت محبت به اهل بیت(علیهم السلام)و آگاهى و تهذیب نفس دعوت مى کرد. البته ایشان در ابتداى منبر با کمال تواضع و فروتنى خود را در مقابل حضار ناچیز فرض کردند و از همه عذر خواستند که در محضرشان منبر مى رود و واقعاً مرحوم میرزا (قدس سره)مصداق کامل و بارز آیه شریفه قرآن بود که فرمود: «لَوْلا نَفر مِنْ کُلّ فِرْقَة مِنْ طائِفَة لِیَتَفَقّهوا فِی الدِّین فَلْیَنْظُرُوا قَوْمهُمْ اِذا رَجِعُوا اِلَیْهِمْ لَعَلَّهُمْ یَحْذَرُون.»

آنگونه این جوان با استعداد، متقى، متدین و متواضع سخن مى گفت که نفسها در سینه ها حبس بود نگاه محبت آمیز پدر مرحوم میرزا(قدس سره) در پاى منبر گوش دادن به سخن فرزندى که به قم فرستاده بودند تا با کسب علم جهت خدمت به تشیع گام بردارد واقعاً مرحوم میرزا(قدس سره) از آن سن جوانى شخصى شاخص و کامل بود و به هر جهت از جودش نظر مى شد به وضوح نشانه هاى کمال نمایان بود و آنگونه زحمت کشید و عمر خود را صرف علم و دانش کرد که آثار و برکاتشان امروز نمایان است.

منبع:fa.tabrizi.org